بررسی تأثیر آموزش گروهی مادران بر افزایش خلاقیت کودکان با تأکید بر روش تحلیل رفتار متقابل

زمینه: پرورش خلاقیت کودکان برای آینده آنها، نقشی کلیدی دارد. مادران از اصلی ترین حامیان پرورش خلاقیت کودکان به شمار می روند و الگوهای ارتباطی مادر و کودک، بر خلاقیت او اثرگذار است. هدف: پژوهش نیمه آزمایشی حاضر به بررسی تأثیر آموزش گروهی مادران بر افزایش خلاقیت کودکان، با تأکید بر نظریه تحلیل رفتار متقابل می پردازد. روش: در ابتدا، مادران مراجعه کننده به مراکز فرهنگی سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران، به عنوان جامعه آماری، مشخص شدند. سپس 40 نفر از این مادران، به صورت تصادفی برای نمونه آماری انتخاب شدند. پس از افت نمونه، 26 نفر باقی مانده به 2 گروه (یک گروه آزمایش و یک گروه گواه) تقسیم شدند. سپس 10 جلسه آموزش گروهی مادران، با رویکرد تحلیل رفتار متقابل برای گروه آزمایش، برگزار گردید. ابزار پژوهش حاضر به عنوان پیش آزمون و پس آزمون، آزمون خلاقیت تورنس بود. این آزمون از کلیه کودکانی که مادران آنها در تحقیق شرکت داشتند، گرفته شد. یافته ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که در سطح معناداری 05/0p<آموزش گروهی مادران با تأکید بر نظریه تحلیل رفتار متقابل بر افزایش مؤلفه های بسط، انعطاف پذیری و ابتکار کودکان مؤثر بوده است. همچنین در سطح معناداری 01/0 p< آموزش گروهی مادران به این روش بر افزایش مؤلفه سیالی کودکان اثر داشته است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی مادران با تأکید بر نظریه تحلیل رفتار متقابل بر افزایش خلاقیت کودکان مؤثر است.